De blog van Frank Ponsaert

MIJN WACHTZAAL IS WAAR MIJN ZETEL STAAT

19/8/2017

(gepubliceerd in de tijdschriften van Reflexion Medical Network)
Mobile health, mHealth, telemonitoring, teleconsultatie, … ze zorgen er voor dat de relatie tussen de patiënt en de zorgverstrekker grondig wijzigt. Ja wijzigt en niet “zal wijzigen”. Er zijn nu eenmaal zaken die sneller gaan dan de planning der geleidelijkheid.
Terwijl velen nog nadenken over hun houding ten opzichte van het tele-gebeuren in de gezondheidszorg, lopen behoorlijk wat Belgen constant rond met sensoren, waarvan ze op elk moment op hun “watch” kunnen aflezen wat de waarden zijn, die door die sensoren gemeten worden. En wat gebeurt er ondertussen op beleidsgebied? In het actieplan eGezondheid worden 24 projecten mobile health onderzocht en zullen we binnenkort weten wat de conclusies zijn. Misschien komt er een aanpassing van de wetgeving. Misschien komt er terugbetaling.
mHealth is een verzamelnaam waarbinnen we ook teleconsultatie vinden, consultatie op afstand.
Wat als we vandaag teleconsultatie toepassen in België? We hebben een terughoudend advies van de Orde der Artsen. We hebben ook inzage gekregen in een recent advies van het advocatenbureau Callens, dat duidelijk maakt dat het gebruik van teleconsultatie vandaag niet onwettig is. Goed nieuws vanuit juridisch oogpunt, iets minder goed nieuws vanuit deontologisch oogpunt. Uiteraard moet een arts altijd handelen volgens de toepasselijke wetgeving. Uiteraard moet een arts deontologisch correct handelen, maar dat is toch niet anders bij een fysieke ontmoeting als via een teleconsultatie?
Het staat buiten kijf dat niet alle consultaties tele-gewijs kunnen afgehandeld worden. Het is aan de teleconsult arts om te bepalen of een fysieke consultatie alsnog noodzakelijk of aangewezen is.
Sommigen vinden teleconsult OK voor opvolging, maar niet voor diagnose. Moet dat een regel zijn? Anderen gaan verder in die redenering en stellen dat bovendien tijdens een opvolging ook nieuwe diagnoses kunnen gesteld worden. Voor hen geen teleconsult.
Maar als zowel patiënt als arts geloven in een snelle teleconsult om een eerste diagnose te stellen, is er dan een probleem?
Voor de niet overtuigde artsen en beslissers. Als de patiënt niet naar de microbenkamer of wachtzaal wil, wat is dan beter Dr Google of teleconsult met een geaccrediteerde arts?
Vandaag is het allemaal mogelijk. Er zijn oplossingen waarbij zelfs een abonnement mogelijk is. Je hebt onmiddellijk contact met een echte arts op het moment dat je het nodig hebt. Kijk eens op de site van Vividoctor. Ze halen nu via crowdfunding kapitaal op.
Wat gebeurt er in andere landen? In Scandinavië is teleconsult ingeburgerd, in Frankrijk is het opgenomen in de wetgeving sinds 2009. In Nederland wijst een recente studie uit dat 60% van de huisartsen gebruik maakt van een vorm van e-consult, daar is ook email verkeer met de patiënt bij. Niet minder dan 81% van patiënten die e-consult gebruiken vinden dat ook eenvoudig.
En Europa? Volgens een richtlijn uit 2011 wordt teleconsulting erkend als middel en wordt aangegeven dat terugbetaling mogelijk moet zijn. Europa investeert ook in projecten mobile health.
Het is in elk geval een geruststelling voor de drukke patiënt dat straks de overvolle, ongezonde en tijdrovende wachtzaal verleden tijd zal zijn.

0 Opmerkingen

DE TEERLING IS GEWORPEN, WE KUNNEN TETRYS SPELEN

17/8/2017

0 Opmerkingen

(gepubliceerd in de tijdschriften van Reflexion Medical Network)
Op 18 augustus werd het nieuwe KB met betrekking tot de financiering van pilootprojecten voor geïntegreerde zorg gepubliceerd. Een eerdere versie werd door de Raad van State naar de prullenmand verwezen. Wie de ambitie heeft om het dossier te doorgronden, moet bovenop het nieuwe 25 pagina’s lange KB, minstens ook het “Gemeenschappelijk Plan voor chronisch zieken – Geïntegreerde Zorg voor een betere gezondheid” (2015) en de gids ter uitvoering van het Plan (2016) op zijn literair CV hebben staan.
Elk pilootproject moet niet minder dan 14 opgelegde componenten omzetten in acties. Er is nauwlettend op toegezien dat deze componenten zowel federale als regionale bevoegdheden afdekken. Uiteraard zijn alle 14 componenten even waardevol, noodzakelijk en belangrijk. Maar laat ons even kijken naar het eGezondheidsgehalte van deze componenten. Dat patient empowerment een afgeleide is van eGezondheid staat buiten kijf, maar daarvoor moeten dus een aantal andere componenten ingevuld zijn. Ons oog valt op ‘overleg en coördinatie’, ‘extra-, intra- et transmurale zorgcontinuïteit’, ‘multidisciplinaire guidelines’ en ‘ontwikkeling van een kwaliteitscultuur’. Allemaal elementen die je enkel kan realiseren dankzij die andere component: ‘geïntegreerd patiëntendossier’.
Het Riziv beseft zeer goed dat er een aantal essentiële blokjes missen in dit geheel en dat inspireerde hen tot het beschrijven van de ideale situatie, een wensdroom ‘Tetrys’ genaamd.
Co-creatie als concept
We lezen letterlijk in de motivering van het Tetrys-project: “De ontwikkeling van een dergelijk project moet worden afgestemd op alle initiatieven en ontwikkelingen die aan de gang zijn of die zijn gerealiseerd in het domein van eGezondheid (in het bijzonder actiepunt 6 van de Roadmap). Die moet zich baseren op de diensten, databanken, authentieke gegevensbronnen, basisdiensten van het eHealthplatform (waaronder de toegang tot het Rijksregister), kluizen of bestaande EMD's (Elektronisch medisch dossier) en EPD's (Elektronisch patiëntendossier). En van daaruit in de vorm van het MEPD, een integratie- en beheers-/consolidatie-instrument voor een patiënt bieden.”
Pure co-creatie dus. Alleluja. Een goede co-creatiestrategie kan zonder enige twijfel bijdragen tot een van de doelstellingen uit het KB van 18 augustus: “de toegewezen middelen efficiënter gebruiken door betere zorg aan te bieden met de geïnvesteerde middelen en door de duurzaamheid van het financieringssysteem van de zorg te verbeteren”.
Integratie in het EMD: timing ontbreekt
Maar intenties en realiteit zijn niet altijd verzoenbaar. Tetrys wordt in fasen opgeleverd, waarvan de eerste cruciaal is. Maar de integratie met AP6 van het Actieplan eGezondheid heeft geen datum meegekregen in de gefaseerde planning. De integratie van de dossiers uit de EMD’s en EPD’s valt dus (voorlopig) uit de planning.
De eerste fase, die gepland is voor oplevering door Riziv in januari 2018, maar nadien nog moet geïntegreerd worden in de EMD’s en EPD’s, bevat 6 van de 12 geplande modules. Vijf van deze modules zijn belangrijk voor de opstart van de projecten, met name het beheer van de samenstelling van de multidisciplinaire equipes, het opnemen van de patiënt in een project van geïntegreerde zorg, het beheer van de sociaal-administratieve gegevens van de patiënt, het gebruik en de updating van de geïnformeerde instemming, de therapeutische relaties en de toegangsregels en, last but not least, een logboek. De zesde module van fase 1, die toegang biedt tot de kluizen is in deze volledig overbodig, want dat is een functie die reeds geleverd wordt door de EMD’s en EPD’s waarin Tetrys dient geïntegreerd te worden.
In de geest van co-creatie kunnen zonder enige twijfel de EMD- en EPD-leveranciers zorgen voor een mini-EPD voor de projectleden die vandaag nog geen EPD’s hebben. In de geest van co-creatie kunnen een aantal leveranciers zonder enige twijfel de multidisciplinariteit en zelfs integratie van dossiers binnen een pilootproject aanleveren.
De overheid moet niet al haar dromen zelf realiseren, dat kunnen zorgverstrekkers ook niet, evenmin als de toeleveranciers van hulpmiddelen. Maar allemaal samen kunnen ze misschien wel de wensdroom van geïntegreerde zorg, die een hogere kwaliteit levert voor de patiënt, realiseren.

0 Opmerkingen

De traceerbaarheid der dingen – over eieren, kippen en de apotheek

13/8/2017

0 Opmerkingen

(gepubliceerd in de tijdschriften van Reflexion Medical Network)
n volle eiercrisis blijkt eens te meer dat de traceerbaarheid van onze voedingsmiddelen zeer belangrijk is. Een stempel op elk ei leert ons welke loten in gevaar zijn, waar ze verkocht zijn en welke eieren moeten teruggeroepen worden. De crisis kan gemanaged worden. Maar wat met onze geneesmiddelen?
De traceerbaarheid van onze voedingsmiddelen voorkomt ongetwijfeld crisissen. Treedt er toch een crisis op, dan kan gefocust worden op de betrokken loten. Zelfs met dit systeem is er heel wat gekakel rondom de hete brei, maar wat zou er gebeuren als we de tracering van de voedingswaren niet hadden?
En hoe zit het met de geneesmiddelen? Hebben we tracering van a tot z van onze pillen, siropen, injecties, zalfjes en magistrale bereidingen? Van de OTC’s? Voor implantaten bestaat er alvast een systeem via Healthdata.be. Maar voor geneesmiddelen?
Nieuwe code in de maak
De huidige CNK-code levert onvoldoende traceringsinformatie. Er is nood aan meer. Het is belangrijk voor de volksgezondheid dat ICT hier ten volle wordt ingezet. Dat is voorzien in het actieplan eGezondheid. Actiepunt 16: traceerbaarheid.
Het is ook opgelegd door Europa in het kader van de richtlijn rond vervalste geneesmiddelen. Europa wil dat de traceerbaarheid van voorschriftplichtige geneesmiddelen tegen 9 februari 2019 een feit is. Nog 540 dagen. Wat is de stand van zaken?
Conform de richtlijn is de vzw beMVO opgericht. Die is verantwoordelijk voor de implementatie en het beheer van het Medicines Verification System in België. De organisatie wordt voorgezeten door Febelgen en heeft verder APB, Ophaco, Bachi, Pharma.be, ABPH-BVZA, NVGV-ANGR en BAPI als leden. De industrie en de apothekers, dus. Doet de overheid een duit in het zakje?
We hebben er alle vertrouwen in dat het Riziv en het Fagg tijdig alle juridische aanpassingen zullen doen, dat de impact juist ingeschat is en dat alle projecten tijdig opgestart zijn of zullen worden. Uiteraard vergeet men daarbij niet de levering per eenheid in woonzorgcentra, want met een tracering van de verpakking is men nog niet tot bij de patiënt.
Op de website van bemvo lezen we dat er infosessies waren in mei en juni voor de ziekenhuissoftware, de apothekensoftware en de groothandel. Ondertussen is het contract voor de centrale registratie ook toegekend.
Minister handhaaft strakke timing
Vanaf 10 februari 2019 mag een apotheek geen voorschriftplichtige medicijnen meer afleveren die niet voorzien zijn van de nieuwe code, en moet de aflevering ook geregistreerd worden in de centrale database. Die deadline van Europa valt 3 maanden voor de parlementsverkiezingen. Minister De Block zal er, het kip-en-ei-probleem indachtig, ongetwijfeld op toezien dat dit ingrijpend project een succes wordt.
Maar dat is zeker geen eindpunt, want voor OTC’s en magistrale bereidingen zijn er nog geen schikkingen getroffen. Er is geen enkele reden om zich te beperken tot wat minimaal door Europa is opgelegd.
Nog dit. België kreeg om één of andere ongetwijfeld zeer goede reden niet minder dan 6 jaar uitstel, evenals Griekenland en Italië. Maar minister De Block antwoordde op een parlementaire vraag van Yoleen Van Camp dat ze geen reden ziet om gebruik te maken van dit uitstel.

0 Opmerkingen

MIJN WACHTZAAL IS WAAR MIJN ZETEL STAAT

DE TEERLING IS GEWORPEN, WE KUNNEN TETRYS SPELEN

De traceerbaarheid der dingen – over eieren, kippen en de apotheek

Author

Archives

Categories