Het is telkens opnieuw fascinerend. Als ik beroep doe op een zorgverstrekker en die verneemt waar ik me dagdagelijks mee bezig hou, digital health, dan is er steeds een reactie, die niet van enige emotie gespeend blijft. Soms krijg ik een spervuur van vragen, soms een niet te stoppen discours over de eigen bevindingen van de zorgverstrekker, soms een lawine van ideeën. Het is niet uitzonderlijk dat ik dan het kabinet van de zorgverstrekker verlaat en een overvolle wachtzaal zich ongeduldig afvraagt waarom mijn visite zo lang moest duren, terwijl ik huiswaarts keer met een koffer vol nieuwe informatie en ideeën.
Het is ook niet uitzonderlijk dat ik op de sociale media in een discussie verwikkeld geraak met één of meerdere zorgverstrekkers. Dat zijn dikwijls moeilijker discussies, omdat die mensen me niet kennen en me ook niet zien op dat moment. De discussie wordt dan ook gevoerd met hun computer, met in hun gedachten hun karikatuur van de digital health specialist. Ook leerzaam, maar meestal veel minder gemoedelijk. Op 2 april had ik zulk een twittergesprek. Na wat heen en weer getweet, kwam er een interessante tweet van de apotheek in kwestie: “en nogmaals daal eens uit uw ivoren toren en leer luisteren naar het veld. Moesten jullie luisteren zouden jullie begrijpen wat er mis loopt en welke details moeten aangepast worden dus kom kijken in het veld en luisteren naar powerusers die weten waar het misloopt”.
Ik maakte een afspraak met Paul en vorige week stapte ik zijn apotheek binnen. Ik kreeg een mooi voorbereide demonstratie van de vele problemen die hij ondervond in zijn dagdagelijkse apothekersleven. Paul is zeer gedreven, maar ook bedreven. Hij begrijpt ook zeer goed hoe eGezondheid in elkaar zit. Duidt zeer goed waar de oorzaak van problemen ligt. Hij heeft de diepgang om op geen enkel moment te pinpointen naar het pakket dat hij gebruikt, maar hij wijst, overtuigd en overtuigend, naar de echte achterliggende oorzaken. Paul formuleert mogelijke oplossingen. Hij bewierrookt ook wat goed wekt, merkt op en toont dat bepaalde diensten veel sneller werken dan andere en geeft ook aan wat volgens hem daar de reden van is. Bijvoorbeeld toont hij me dat het GFD veel sneller is dan Recipé. Het is aangenaam om gedurende anderhalf uur zijn woordenvloed te “ondergaan”.
En dan komt de verrassing. Hij zegt me letterlijk: “ik begrijp niet waarom men voor Recipe geen Blockchain technologie gebruikt” en vervolgens gaat hij het nog uitgebreid argumenteren ook.
Ik ben overtuigd dat Blockchain voor een aantal diensten, zoals voorschriften en vaccinaties een goede benadering kan zijn, maar ik weet ook dat voor een aantal cases Blockchain vandaag absoluut nog niet in staat is om ze te behandelen. Het is ook zeer de vraag of Blockchain vandaag een ecologische oplossing is. Maar het staat in zijn kinderschoenen. Als het straks matuurder is, zal blijken of het de technologie van de toekomst is of een tijdelijke hype.
Maar los daarvan, de belangrijkste les was en is dat de verschillende stakeholders veel meer naar elkaar moeten luisteren, dat we veel van elkaar kunnen leren als iedereen uit de silo’s treedt, mekaar niet als tegenstanders, maar als partners aanziet. En dat is een beweging die is ingezet, nu deze week ook een belangrijk element uit het Medicomut akkoord gerealiseerd is, namelijk het punt 4.2.1: “Het creëren van een permanent overlegplatform tussen zorgverleners, ziekenfondsen, vertegenwoordigers van de leveranciers van softwarepakketten en de betrokken overheidsdiensten”.